Op dinsdag 12 mei vond de laatste reguliere bijeenkomst van Leren van Diversiteit & Innovatie plaats. Niemand minder dan ontwerper/kunstenaar Maarten Baas is de inleider. Zijn website laat al zien dat we met een bijzonder iemand te maken hebben. Hij is vooral bekend als de ontwerper van de klok waar een man achter de klok elke minuut de wijzer uitveegt en opnieuw tekent (deze klok is ook in het Rijksmuseum te bezichtigen).
Alfred van Alteren, deelnemer aan het Leren van Diversiteit & Innovatie programma, schreef het volgende artikel over de bijdrage van Maarten Baas:
Werk verbranden. Dat doe je toch alleen maar als je je gefrustreerd voelt, jaloers bent, even van de wereld of pyromaan wilt zijn. Of als je criticus wordt of KUNSTENAAR BENT. Maarten Baas IS KUNSTENAAR, hij verbrandt werk. Werk van een ander, dat wel, maar het is ZIJN KUNST. Er ontstaat iets nieuws, eigen werk. Het helpt als de verbrande werken onverbrand al enige naam en faam hadden, dat maakt het nog urgenter. Lef en durf met een vernieuwend resultaat. En helaas kennelijk met een houdbaarheidsdatum: Maarten doet al een tijdje niet meer aan verbranden.
Maar, gelukkig werkt Maarten gewoon door aan andere kunstwerken; bijvoorbeeld aan een mooie stoel met een rugleuning die tot in de hemel reikt, voor Amnesty; aan een rare klok waarbij het lijkt of iemand vierentwintig uur per dag eenzaam opgesloten en onder dwang de tijd aangeeft; en aan congresstoelen die niet geïndustrialiseerd identiek zijn, maar lichtelijk van elkaar afwijkend waardoor een imperfectie wordt gesuggereerd, misschien een menselijkheid wordt gevonden in een massaproductie.
Wat Maarten ook heeft gemaakt, maakt of nog zál maken, er zit een lijn in, een patroon. Dat patroon zit niet alleen in het gekozen onderwerp (stoelen, kasten of andere meubelen), maar ook in het omvertrekken van heilige huisjes. Maartens werk wil anders zijn, opvallen in de gevestigde orde. En hoewel Maarten daarover verbaal wat bescheiden is vindt het de ultieme tegenpool in zijn non-verbale uitingen. Valse bescheidenheid derhalve, want waartegen hij kan en volgens hem móet schoppen, daartegen schopt hij. Ze zullen het weten, ze zullen weten wie Maarten is, weten waar Maarten lak aan heeft. Dus ook en zelfs in hol van de leeuw en designmekka Milaan zorgt Maarten ervoor dat hij over een swingend jazzy, van flikkerend neon en van luipaardvel en andere vulgaire materialen voorziene inrichting van zijn expositieruimte beschikt opdat ze het weten, weten wie Maarten is en weten dat het anders kan.
Wij weten inmiddels wie Maarten is. Maarten Baas, kunstzinnige ijdeltuit, naar eigen zeggen wars van elk theoretisch uitgangspunt, tegelijkertijd romanticus, uit op dramatische zelfvernietiging en diepwortelend zelfmedelijden door bewust te kiezen voor blootstelling aan bestaand geweld van opvattingen en gebruiken. Daar staat hij dus voor, Maarten staat voor de menselijke maat in de kunst. Maarten staat voor het terugvinden van jezelf tussen iedereen en alles dat groter en machtiger dan jou schijnt. Maarten is KUNSTENAAR. Hij doet het voor ons, opdat wíj weten. Tot nu toe niet zonder verdienstelijk resultaat.