Alfred van Alteren schreef naar aanleiding van de oktober-bijeenkomst van Leren van Diversiteit & Innovatie het volgende artikel:
Veel geleerd van Tom de Graaf over ons brein:
zo’n brein kan overal voor gebruikt worden. Metafoor voor organisaties, metafoor voor computers. Lokale verwerking, eilandjescultuur en binair digitaal systeem, uit of aan. Computertermen worden vaak gebruikt voor brainzaken zoals de uitspraak: dat heb ik opgeslagen op m’n harde schijf, waarmee een geheugenmodule in de hersenen wordt bedoeld. Of organisatiewijsheden voor hersendingen zoals: capaciteit die maar één keer gebruikt kan worden. Fmri scans geven de toon aan in hersenland, ze doen dat luid en duidelijk. Daardoor weten we nu dat het brein modulair is opgebouwd, dat het leert als een machine en heel goed kan netwerken. Zó goed dat wij er nog wat van kunnen leren. Ons netwerk van relaties is nooit zo groot of van een zodanig complexe constellatie als die van de neuronen in ons brein. Interne architectuur en potentieel leiden kennelijk niet per definitie tot gelijkelijk uiterlijk vertoon. Maar, je weet nooit helemaal zeker of het klopt wat je ziet. Ons brein is een digitaal systeem, dus te hacken. Als jouw retina haar beelden doorgeeft aan actieve delen van hersenneuronen en tegelijkertijd aan niet actieve, dan weet je gewoon niet wat je ziet: wit of zwart (best bijzonder voor een gebied van cellen dat ogenschijnlijk grijs oplicht), één of nul? Het lijkt er op dat we slechts een beeld van de werkelijkheid denken te hebben als gevolg van de innerlijke werking van ons brein. We weten nooit zeker of we dromen of bewust ervaren. En als we onbewust dromen, afdwalen en alles denken te hebben uitgezet, is daar een default stukje brein dat actief blijft en de producten van de andere breinmodules verwerkt en herschept. Waardoor we als we wakker worden ineens iets nieuws hebben bedacht omdat ons bewust actieve brein intussen is leeggemaakt en ruimte kreeg voor herobserveren, redeneren en concluderen. Ons eenmaal wakker wanend en van nieuwe inzichten voorzien nemen we sticks en carrots ter hand, vertrouwd voer voor ons pain- en reward netwerk; dat deel van het brein hebben we overgehouden van de neanderthaler of andere primaire vroegtijdige vogel. Daarmee richten we onze wereld en onze organisaties verder in: als we dromen worden we creatief en herscheppend in een Hermanesk carnaval; als we denken dat we ons van de werkelijkheid bewust zijn, door sommigen de realiteit genoemd, maken we hier en daar een droom waar. Hoe? door planning van die droom. De geplande realiteit benaderen we als redelijk, logisch, nuchter, schijnbaar zwart of wit, met beloning of pijn. Hoe? door controle, zwart of wit, een wortel of een stok. De gedroomde realiteit ontaardt in black and white. Why not let all of our dreams turn out right?